Maar iets hield me op die werkplek terwijl ik diep van binnen wist dat er iets niet klopte. Ik ging steeds harder werken, overwerken, extra projecten draaien, een opleiding erbij doen. Bewijzen dat ik het allemaal wel kon, smachtend naar waardering. Ik wilde bewijzen dat ik moeder kon zijn en carrière kon maken tegelijkertijd. Ondertussen praatte ik de hele situatie ‘goed’ richting mezelf. Ik hoorde bij het meubilair (dacht ik), ik kreeg iedere maand mijn salaris en moest dus niet zeuren (vond ik), en negeerde werkelijk alle signalen van mijn lichaam. Dat ging van een pijntje hier en daar, naar steeds heftigere signalen, tot ik helemaal niet meer sliep, overal pijn had, boos was op mijn lichaam, leefde op adrenaline en koffie, en totaal niet meer wist wat voelen überhaupt was. (Want gevoelens zijn er toch om te blocken?). Ik zat met mijn handen in het haar. Wat wordt er van mij verwacht? Wie ben ik? Wat wil ik eigenlijk? Allemaal vragen waar ik het antwoord niet op wist.

Ik was continu zwartgallig, vond alles zwaar, had nergens meer zin in, was doodmoe, depressief, en kwam in een burn out terecht. Tijdens mijn burn-out heb ik drie maanden zitten huilen op de bank. Mijn kinderen naar bed brengen was al teveel. Ik kon helemaal niks meer. Alles waar ik al die tijd keihard tegen heb lopen vechten, werd werkelijkheid. Ik voelde me een mislukkeling. Ik kon geen echtgenote meer zijn, en al helemaal geen moeder.

Doordat ik zo ver van mezelf verwijderd was geraakt en niet meer bij mijn echte gevoel kon komen, maakte ik de ene desastreuze beslissing na de andere, en dat heeft me ontzettend veel -of zeg maar bijna alles- gekost. 

Tot ik na drie helse maanden besloot dat het anders moest. Ik wilde dit gevoel niet meer laten winnen. Ik zat rock bottom and the only way was up. Ik ging mediteren, sporten, gezonder eten, en ik verslond het ene boek na het andere over het herprogrammeren van je brein, en hoe je in staat bent jezelf te veranderen. Ik schreef mijn eigen ‘bijbel’ waarin ik al mijn veranderingen, uitdagingen en lessen bij hield. Na een intensieve tijd kwam ik bij een stuk wat lichter voelde. Ik voelde dat ik spiritueler en nog gevoeliger werd, maar dan op een goede manier. Voor het eerst voelde ik wat ik nodig had en kon er ook naar handelen. Ik vond het spannend, maar ik durfde mijn gevoel te volgen. Ik ben tal van opleidingen gaan doen op energetisch en spiritueel gebied en deed weer een nieuwe deepdive in mijn ziel. Heel veel tranen, confrontaties met mezelf en ‘aha!’ momenten later, voelde ik erg sterk dat het tijd werd om anderen te gaan helpen. 

En zo werd op een heel natuurlijke manier The Soul Society geboren en mag ik iedere dag doen wat ik het liefste doe! Mensen helpen beste vrienden met zichzelf te worden, klachten op te lossen, en ze zodoende te helpen naar een zenvol leven.